แค่หยุดคิดสักนิดชีวิตคุณอาจง่ายขึ้น

 ตอนเลือกตั้งชั้นก็เหมือนคนทั่วไปที่คิดว่าตนมีการศึกษา (สูง) ที่เลือก พรรคประชาธิปัตย์ (Democrat Party) ไม่ใช่เพียงเพราะตัวแทนพรรคประชาธิปัตย์ในเขตชั้นหล่อน่ารักมากอ่ะ กรี๊ดดดดด (หม่อมหลวงอภิมงคล โสณกุล) แต่ชั้นไม่ชอบวิธีการตัดสินปัญหาของพวกเสื้อแดงและก็ไม่ชอบคนที่คิดแต่จะเอาชนะโดยไม่เกี่ยงวิธี (ว่ามันถูกหรือผิด) และเพราะตอนเกิดเรื่องม๊อบเสื้อแดงที่ราชประสงค์ ชั้นเห็นกับตาว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะชั้นเข้าไปนอนรักษาโรคที่โรงพยาบาลบำรุงราษฎร์พอดี สุดท้ายหล่อจิ๋วของชั้นชนะ (แน่นอนอยู่แล้วน๊ะ) แต่ว่าพรรคพ่ายแพ้เลือกตั้ง

แต่มาถึงวันนี้ ชั้นถือว่าถ้าหากเกิดปัญหาใหญ่ๆ แบบครั้งนั้นกับประเทศไทยอีกครั้ง ชั้นจะขอยกความผิดทั้งหมดให้กับคนที่ชื่อ อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ เป็นคนแรก เพราะความขัดแย้งในประเทศไทยเกือบจะมีช่องที่จะออกได้แล้วหากเพียงแต่พรรคประชาธิปัตย์รู้จักที่จะเรียนรู้ความจริง บริหารประเทศอย่างมีประสิทธิภาพและเอาชนะในสงครามการเลือกตั้งอย่างขาวสะอาด แต่แม้มาถึงวันนี้ก็ยังคงไม่เรียนรู้อยู่ดี แผนที่เล่นออกจะไม่เกี่ยงวิธีเหมือนกันและทำเหมือนเอาน้ำมันเทแล้วเอาไฟสุม โดยความพยายามชกไต้เข็มขัดนายกหญิงที่ส่งผลร้ายกลับสู่พรรคประชาธิปัตย์เอง

ต่อมาชั้นก็มาเกิดความเวทนากลุ่มผู้มีการศึกษา (ความรู้ท่วมหัว) เพิ่มเติมเมื่อพบว่า นายสุพจน์ และนายสุพัฒน์ ศิลารัตน์ อายุ 30 ปี พี่น้องฝาแฝดก่อเหตุชกหน้า นายวรเจตน์ ภาคีรัตน์ อาจารย์ประจำคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ หนึ่งในแกนนำคณะนิติราษฎร์ ส่งผลให้ผู้มีการศึกษาที่เกลียดรัฐบาล (รวมถึงพวกเสื้อแดง) และมีความจงรักภัคดีต่อราชวงศ์เกิดความสะใจอย่างมหาศาล สังคมก็ยังแบ่งออกเป็น 2 ฝ่าย ฝ่ายหนึ่งก็โทษว่าการใช้ความรุณแรงเป็นสิ่งที่ผิด ส่วนอีกฝ่ายก็บอกว่าคนที่ไม่จงรักภัคดีสมควรได้รับผลกรรมเช่นนั้นแล้ว

ชั้นขออนุญาตเหมารวม (Assumed) ว่าคนที่เกลียดคณะนิติราษฎร์ส่วนใหญ่จะรักในหลวง และหากถูกบังคับให้เลือกจริงๆ ชั้นว่าคนเหล่านั้นต้องเลือกในหลวงเหนือสิ่งอื่นใด แต่ในทางธรรมชาติและความเป็นจริง (ตามความเชื่อทางธรรมของชั้น) สมมุติก่อนน๊ะสมมุติว่า พวกเสื้อแดงเป็นผู้ร้าย (ฝ่ายมาร) และในหลวงของเราเป็นอริยบุคคล (ฝ่ายธรรม) และสมมุติให้พระสยามเทวาธิราชเป็นผู้จัดการเลือกตั้งขึ้น (คณะกรรมการการเลือกตั้ง : กกต.) และให้ประชาชนชาวไทยทั้งหมดลงคะแนนเลือกตั้งผู้ปกครอง โดยใช้กฎกติกาที่เรียกว่า กฎแห่งกรรม

พวกผู้คนที่เห็นแก่เงินบ้าง (โลภะ) ไม่ได้เห็นแก่อะไรแต่หลงเชื่อคำคนโดยไม่พิจารณาบ้าง (โมหะ) คนที่มีความแค้นกับราชวงศ์มาก่อนและเกลียดพวกอำมาตบ้าง (โทสะ) แน่นอนต้องเลือกฝ่ายมาร ซึ่งคนเหล่านี้ก็ไม่มีข้อสงสัยว่าเค้าเป็นคนส่วนใหญ่ของประเทศอยู่แล้ว ณ. ปัจจุบัน ดังนั้น ฝ่ายธรรม ต้องฝากความหวังไว้กับผู้มีการศึกษาและคนที่มีความรักราชวงศ์ แต่ผลของการกระทำ คือ ทั้งฝาแฝดสุดบ้าบิ่นทั้งสองและผู้มีการศึกษาสูงทั้งหลายที่มีความสะใจกับการกระทำดังกล่าว กลายเป็นพวกที่มีความแค้นต่อฝ่ายมาร (โทสะ) ถึงแม้ความตั้งใจจะหยอดบัตรเลือกตั้งให้ฝ่ายธรรม แต่กฎแห่งกรรมทำให้บัตรนั้นกลายเป็นของฝ่ายมารไป ชั้นเลยปราศจากข้อสงสัยว่า ไม่ว่าจะเลือกตั้งกี่ครั้ง ปฏิวัติกี่ครั้ง ฝ่ายมาร ก็ชนะตลอดอยู่ดี เพราะกฎแห่งกรรมกำหนดให้คนที่มีธรรม(น้อย) หรือปราศจากธรรม ต้องถูกปกครองโดยผู้ปราศจากธรรมเช่นกัน และภัยพิบัติก็จะหลั่งไหลมา

ตอนที่เกิดความหงุดหงิดกับ คุณอภิสิทธิ์ (เชียร์แล้วไม่ได้ดังใจ) และปัญหาที่คนไทยไม่มีทางเลือกดีๆ ชั้นก็คิดเหมือนกันว่า หรือชั้นจะสร้างตัวให้เป็น “นายกรัฐมาตรี” ซะเองเลย แล้วชั้นจะทำให้ดี แต่พอมาพิจารณาลึกๆแล้วชั้นก็พบว่าชนชั้นปกครองก็มาจาก “กรรม (ดี/ชั่ว)” ของคนในประเทศนั่นเอง ขนาดคนที่คิดว่าตนเป็นคนดีจงรักภัคดีแล้ว พฤติกรรมยังเลือกฝ่ายมารเลย ดังนั้น ถึงชั้นจะทำดีซักแค่ไหน หากความ ดี/ชั่ว ของชั้นประสานกับ ความ ดี/ชั่ว ของคนทั้งประเทศเฉลี่ยกันไม่ได้ ชั้นก็คงไม่ถูกเลือกเป็นนายกของประเทศนี้อยู่ดี คิดได้ดั่งนั้นแล้ว ชั้นคงไม่เสียสละเป็นนายกหรอก ขอโทษมิตรรักแฟนเพลงที่เชียร์ด้วยค่ะ

การปกครองและถูกปกครองก็เป็นเพียงเหยื่อของกรรม ในหลวงเป็นผู้มีธรรมมีความงดงามในองค์เอง การที่พระองค์จะเป็นพระเจ้าแผ่นดินหรือไม่ พระองค์ก็จะยังเป็นผู้มีธรรมและไม่มีความทุกข์อยู่เช่นนั้นเอง ในทางกลับกันความทุกข์เดียวที่พระองค์มีทุกวันนี้ก็เหตุเพราะการเป็นพระเจ้าแผ่นดินแล้วต้องห่วงใยพสกนิกรของพระองค์ต่างหาก ดังนั้น การที่พระองค์จะยังทรงเป็นมิ่งขวัญให้ปวงชนชาวไทยหรือไม่ คนไทยทั้งแผ่นดินต่างหาก คือ ผู้ที่จะได้ผลประโยชน์หรือจะเสียผลประโยชน์

ชั้นไม่เชื่อว่าการที่คนที่รักในหลวงดำเนินกิจกรรมประเภท ชกหน้าอาจารย์เสื้อแดง ไล่บี้แม่มดนักศึกษาคนหนึ่งที่ยังอายุน้อยและอาจยังไม่รู้จักคิดนั้นจะทำให้พระองค์มีความสุข และชั้นก็ไม่เชื่อว่าพระองค์จะถือโทษโกรธลูกที่ก่นด่าพ่อ และพยายามไล่พ่อออกจากบ้าน ชั้นเชื่อมั่นว่าด้วยธรรมในพระราชหฤทัยของพระองค์ พระองค์จะยังคงรักลูกทุกคน (ราษฎร์ทั้งแผ่นดิน) ไม่ว่าลูกคนนั้นจะรักพระองค์หรือไม่ก็ตามที

ชั้นเขียนบทความนี้ขึ้นสำหรับคนรักในหลวงของเราทุกคน อยากให้หยุดคิดซักนิดชีวิตจะดีขึ้น ส่วนชั้นจะเลือกที่จะปฏิบัติธรรมเพื่อในหลวงของชั้น ชั้นจะไม่ไล่บี้แม่มด และชั้นจะให้อภัยเจ้ากรรมนายเวรของประเทศและราชวงศ์ทุกราย ชั้นจะแผ่เมตตาและขอให้วันหนึ่งเค้าทุกคนคิดได้ และกลับตัวกลับใจเพื่อให้พ้นจากความทุกข์ทั้งปวง และขอให้พระองค์จงทรงพระเจริญยิ่งยืนนานเมื่อเป็นเช่นนี้ พระสยามเทวาธิราชคงจะหย่อนบัตรของชั้นลงถูกช่องอย่างแน่นอน....